Нэг их нуугдаж далдраад сүйд болъё гэж бодоогүй ч тэр чинь би шүү гэж зарлаж тунхаглаад байснаас бичсэнийг минь үзээд би гэдэг хүнийг хараасай гэж бодоод л хэлээгүй юм... Эрт босохын тухайд Ангаахайд зориулж блогт бичиж байсан төдийгүй надад бас хэлж байсан шиг л санагдах юм. Магадгүй би хольж хутгаад андуурсан байх л даа. Тэр тооцоонд талархах хэрэггүй гэж хичнээн хэлсэн ч надад зориулаад хэлцийн болохоор чинь хэрэг болсоныг нь бодсон ч, соёлч зан гаргасан ч талархалаа илэрхийлэх л болно. Дагуулуудын талаар нэмэлт тайлбар тавих шаардлагагүй гэж бодож байна. Тэртээ тэргүй чи мэдэж байгаа. Чи бүүдийдэггүй ээ. Бүүдийх ч үгүй байх. Байгаа зөв энергиэ хэрхэн зөв зарцуулахаа мэдэхгүй л байна. Угаасаа мэдээд ч хэрэггүй биз дээ. Толгой өвтгөхийн л нэмэр. Хүнрүү хар муу энерги цацруулчихгүй л бол тэр зөв мөв нь надтайгаа л дуусаг. Үлдэж хоцорсоноо мэдсэн ч гэсэн үгүйлээд гансрах сэтгэл байдаг бололтой. Гэхдээ яах вэ. Харамсаж халаглаад сүйд болохгүй ээ. Угаасаа амьдрал ийм л хойно. Хэн нэгнээс гээгдээд хоцорсон ч хэн нэгнийг орхиж явчихаад бардамнаж суухыг алийг хэлж барах вэ. Заримдаа ч тэр зөв чиглэлийнх нь унаанд суух л юм харин зөв газартаа буусан эсэхээ хэлж мэдэхгүй ээ. Буруу унаанд суусан ч зөв газраа буучихсан байж ч болно шүү дээ. Зөв бурууг тэнцүүлээд л явж байна. Ерийн юм л ер бусын болж хоцордог шүү дээ. Өөрийн чинь асуултанд хариулчихсан л гэж бодсон юмсан. Сэтгэл гэдэг эрхтэн минь чийг нэхтлээ хатаагүй ээ. Харин иврэх нь ивэрсэн байх. Гэхдээ хатсан байлаа ч чамаар чийглэхгэсэнгүй. Буруугаар битгий ойлгоорой. Мад өрсөн шатрын хөлөг дээрх ноён байх эсэх шийдвэрийг чи өөрөө л гаргах болохоор надад оролцох шаардлага алга. Чи миний шийдвэрийг хүндэтгэсэн шиг би ч ямагт чинийхийг хүндэтгэнэ. Угаасаа л айж шантраад байх зүйлгүй ч юм шиг. Адилхан эсэхийг би бас л мэдэхгүй. Харин илүү дутуу хэлээсэй гэж үнэндээ чамаас хүсэхгүй байна.