Ойрдоо блогтоо ямар нэгэн юм бичсэнгүй удлаа. Зав зай боломж гарахгүй байснаас гадна юм бичих хүсэл ч төрсөнгүй. Амьдрал минь яг л нэгэн хэвийн нэг л жимээр ирж очин урсан өнгөрч байгаа болохоор хаа нэг тийшээ адал явдал эрэлхийлэн одмоор... Ойрдоо бурхан бид хоёр өштөн дайснууд юм шиг л байна. Бүх л юм санаа дагаад ч тэр юм уу, бүтэлгүйтээд байх шиг. Бас хорвоогийн хаа нэгтээ байх тэр нэгэнд өдөр ирэх тусам улам бүр мартагдаж байгаагаа мэдрэхээр сэтгэл хоосорч гансраад бүх юм утга учиргүй мэт болчих юм. Хүмүүс яагаад бие биесээ ингэтэл их санадаг юм бол? Эсвэл би яагаад түүнийг ингэтлээ санаад байдаг юм бол? Бэтгэрч үхэхнээ. Толгой тархи түг түмэн бодол асуултуудаар дүүрчихээд яах учраа олохгүй төөрөлдөөд байх шиг.

-         Нүдээ яаж эдгээх вэ?

-         Хэзээ улаан нь арилах бол?

-         Тэд яагаад ирнэ гэдгээ тэгтлээ нууцлаад байсан юм бол? Ямар нэгэн төлөвлөгөө байсан юм болов уу?

-         Түүнд өнөөдөр оройн хоол хамт идэж чадахгүй болсоноо хэлвэл гомдох болов уу? Дандаа л өөрөөс нь зугтаад, зай бариад байгаа юм шиг сэтгэгдэл төрүүлж байгаа байх даа.

-         Тэр яагаад надтай холбоо барихгүй ингэтлээ удаад байгаа юм болоо? Ямар нэгэн юм болоогүй байгаа даа? Холбоо барилгүй бүхэл бүтэн дөрвөн сар өнгөрчихлөө. Намайг мартаж байгаа юм байх даа? Үгүй ээ, үгүй яалаа гэж дээ. Үхсэн ч намайг мартах учиргүй. Дөрвөн жилийн нөхөрлөлийг дөрөвхөн сарын дотор мартах боломжгүй. Зүгээр л миний янзыг үзэж байгаа байх. Намайг өөртэй нь түрүүлж холбогдохыг хүлээж байгаа байх. Тэр надад үнэн голоосоо хайртай. Би түүний шүтээн нь. Тэр өөрөө ингэж хэлдэг юм чинь.

-         Ээж яагаад өнөөдөр ууртай байна? Санаанд нь таарахгүй ямар нэгэн юм болсоноос зайлахгүй.

-         Өнөөдөр муу найзыгаа дэндүүлчихэв үү дээ. Ойрын үед үргэлж л хүмүүсийг гомдоогоод байх юм. Ээжийгээ, дүүгээ, найзыгаа, бас надад хайртай гэж хэлсэнийх төлөө тэр нэгэн залууг..... Өөрийн мэдэлгүй л хүмүүсийг өөрөөсөө түлхээд байдаг нэг хачин зожиг зантай болчихож. Яагаад юм бол? Маргааш найзаасаа уучлалт гуйгаад амттай юм авч өгнөө.

-         Дүү ийм орой болтол хааччихваа? Ирэх цаг нь өнгөрчихсөн байна.

-         Англи хэл яаж сурах вэ? Бусад шиг биеэ дайчлах чадвартай байсан бол гэж үл мэдэгдэх чадвар чансаанд буруу өгсөөр байгаад аль ч үгүй хоцорлоо. Сурахад оройтдоггүй л гэдэг. Харин би эрүү өвдөг нь нийлсэн эмгэн болсон хойноо гэнэт ухаараад, өнөөх олддоггүй биеэ дайчлах чадвар нь хаа нэгтээгээс гэнэт гарч ирээд үзэг цаас ном дэвтэр болоод сууж байхвий дээ. Зассс хаа байсан эмгэн. Эмгэн болохоосоо өмнө бурхан болчих ч юм билэв үү? Түй түй түй. Ум мани бад ми хум.

-         Нээрээ эмгэн гэснээс өчигдөр өвөөгөө зүүдэлсэн. Гандан орноо. Хэдэн ном уншуулъя. Далиманд нь жилийн өмнөөс онгойчихоод хаагдахгүй байгаа гайхал хаалгыг нь лам ах нараар сайн хаалгаад хэдэн давхар түгжүүлээд, лацдаж, ломбодоод, түлхүүрийг нь далайд шидүүлээд авъя. За байз юу билээ дээ? Гарлагын үүд ч билүү гарзын хаалга ч билүү. Аль нь байсан сайн хаалганаа. Сүсэггүй ч сүжигтэй байх хэрэгтэй гэж бодож байна.

-         Маргааш нүд эдгэх болов уу? Хэд хэдэн уулзалт, болзоо байгаа юмсан. Вампир нүдлэчихээд яваад байлтай нь биш бүр болохгүй бол цуцлахаас. Ёстой нэг хараал идсэн, яаж ч болохгүй өвчин юм аа. Яахаараа надад хорвоогийн хамаг л сонин содон, ядаргаатай зүдэргээтэй, өвчин зовлон тусдаг байнаа.

-         Өчигдөр эгчийнд уншиж байсан номоо мартаад ирчихэж. Би гэж салан задгай нь дэндсэн хүн юм аа. Энэ нөгөө гайхал хаалгатай л холбоотой байх. Миний буруу л лав биш энийг хаачихвал санхүүгийн төдийгүй салан задгай байдал түүнийг дагаад бусад жижиг сажиг асуудлууд эмх цэгцэндээ орно гэж найдъя.

-         Үлдсэн амьдралыг минь хамтдаа туулж, зовлон жаргалыг минь үүрэлцэх хүн энэ хорвоогийн хаахна, юухан хийж яваа юм бол доо? Нүдээ ширгэтэл зам ширтсээр насыг барна гэдэг шиг юм болох вий дээ. Над шиг голж, шилэмтгий, муугаа мэдэхгүй шаардлага өндөртэй хүнд аль нэг зам дээр тааралдсан хүн л лав заяа нь тохирохгүй бололтой. Тэгээд ч би өөрөө сэтгэлд багтаад, санаанд таараад байгаа хүмүүсээс өөрийн мэдэлгүй зөнгөөрөө холдоод, зайгаа барьчихдаг сонин тогтолцоотой болохоор ганц хэвээрээ нэлээд хэдэн жилийн амьдралыг даван туулах шаардлагатай гэдэгт бүрэн итгээд бууж өгөөд байна. Заримдаа ч хүйтэн хөнжилд толгойгоо шургуулаад, өвдгөө тэвэрч хэвтэхээс залхдаг шүү. Хэзээ нэг найз нь хүүгээ эсвэл охиноо унтууллаа, чи хөнжлөө дулаацуулж бай гэж хэлдэг үе ирэх юм бол доо.  Амьдралын зам, бүсгүй хүний жамаар хэн нэгэн айлын гэрийн эзэгтэй гэгдэх л байх. Юунд нь ч яарах вэ дээ. Би жоохон байгаа юм чинь гэсэн J.

Ёохххх элдвийн дэмий байлай юм бодсоор байгаад өмнөө байгаа чулуунд биш өөрийнхөө бодолд бүдэрч унадаг болох нь. Муу хог чинь оройтож байна шүү босч утсаар ярихаас. Охин хүүхэд байж орой үдэш болтол хааччихдын. Ийм орой тараа юу? гээд л жоохон үглэнээ. Хааяа хоёр дүүгээ загнахаар нээх гоё том болцым шиг санагдаад сэтгэл хөөрөөд байдаг юм. Ямартай ч буйдангийн түшлэг дээр гарч зогсчихоод ээжийг ирэхээс өмнө гэрээ цэвэрлэхгүй бол үсэрч үхлээ гэж хоёр дүүгээ айлгадаг байснаа бодвол ч би том болсон л доо.